Harmonic Concordance

 

DE HARMONIC CONDORDANCE : 9-11-2003
EEN AANTAL VERSLAGEN

Verslag van Joyce Hoen

Beste mensen, 
de reden waarom ik al een paar dagen niet online ben-)  is vanwege het heel bijzondere weekend waar de Maan midden in de nacht verduisterde en waar een groepje van 6 vrouwen al een tijdje naar had uitgekeken en ook zichzelf had voorbereid voor deze Kosmische Happening. Een Maansverduistering heeft een heleboel dimensies. Een daarvan, degene die ik zelf het liefst gebruik, is de overgave (verduistering) van het lager Zelf door het Hoger Zelf. Het Hogere Zelf komt tegelijk naar beneden, en het Lagere Zelf overstijgt zichzelf, en stijgt naar boven. Twee driehoeken die op een moment in de tijd in harmonie zijn. Het bijna natuurlijke vanzelfsprekende gevoel je te laten leiden door het Hogere en het lagere te transcenderen. Al was het maar voor een moment in de tijd.

Een andere oude interpretatie is dat de Maan menstrueert: ze ziet er nogal roze uit tijdens een totale verduistering. Raymond had deze URL er over gevonden: www.redmoonrising.homestead.com
Bij een eclips is het in de eerste plaats zo dat elke energie heel erg versterkt wordt, doordat de Maan, de Zon, de Aarde, en de Maansknopen op 1 lijn staan, en daarmee een krachtveld in het leven roepen, gesymboliseerd door de verbinding die ze maken met de andere planeten op dat moment (de aspecten dus). De planeten die gisteren meededen waren Jupiter, Saturnus, Mars en Cheiron. Cheiron is weliswaar geen planeet, maar een brugfunctie tussen de Saturnus-wereld en de Uranus-wereld, maar zonder Cheiron zou er geen 6-puntige ster zijn.

De zespuntige ster is ook de Joodse ster, de Davidster en Ben vertelde nog (na de Harmonic Concordance zelf, want allen waren wij het vergeten, dat het 65 jaar geleden op 9 november Kristalnacht was...) 
De Zon maakte deze 9 november 2003 een Grote Driehoek met Saturnus en Mars, en de Maan met Jupiter en Cheiron. Vanwege deze stervorming aan de hemel op het moment van de verduistering deden legio mensen over de hele wereld mee aan het vormen van een harmonische concordance (overeenstemming) door op heilige plekken (buiten of binnen in jezelf) bijeen te komen en (bijv.) de klank van OM over de wereld te laten vibreren tussen 02.00 en 02.15 in de vroege ochtend van zaterdag op zondag. De intentie was het wereldnetwerk van Goede Wil (en Licht) weer intakt te maken.

Toen ik op de dag dat Uranus retrograde ging lopen afgelopen jaar op de hoogte gebracht werd van deze Harmonic Concordance, die op de dag dat Uranus weer recht ging lopen (afgelopen zaterdag, sic..) plaats vond heb ik geloof ik spontaan tijdens het Medicijnwiel weekend gevraagd aan Kathleen, Aukje, Mignon, Deirdre en Jacqueline of ze tijdens dit weekend mee wilden doen (lees mee wilden werken) aan deze energievortex. Jacqueline is overigens vervangen door Elisabetha, Jacq had geen tijd, en Deirdre en Elisabetha gingen bijna als voorbereiding op vrijdag naar Amma in Den Bosch voor een blessing waar vooral Deirdre het heel erg te kwaad mee had. Die is diep in haar ziel geraakt door Amma en daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Als ik op tijd geweten had dat ze weer in NL (of Belgie) was was ik er waarschijnlijk ook heen gegaan-)
Op vrijdagavond kwamen Deirdre en Elisabetha, Aukje en Mignon al aan, en na de pompoensoep die ik zowaar zelf bereid had, bespraken we alvast wat we zouden willen gaan doen tijdens de Harmonic Concordance - maar eerst trokken we een Moeder Aarde kaart, die ons iets zou vertellen over onze functie voor het weekend. De kaart die we trokken was nummer 35, de "Omslagdoek". De omslagdoek handelt over de terugkeer naar Native American rituals (wat we ook deden) en de verantwoordelijkheid die je "draagt" als je in kosmische functie bent.
Mignon en Elisabetha
Mignon stelde een keurig tijdsplan op, en wij overlegden of we spontaan in een cirkel zouden gaan mediteren, of dat we heel bewust zouden gaan kiezen waar we wilden zitten, met andere woorden, op welke plaats van de cirkel, en dan op de 6 punten die de 6puntige Ster zouden vormen, ieder met een andere planeet van deze energievortex achter zich (boven of onder zich de horoscoop geprojecteerd op een cirkel op de grond). We besloten dat het eigenlijk goed genoeg weer was om midden in de nacht het Medicijnwiel te gebruiken,als we in het midden een vuurtje zouden maken!
We lazen gezamenlijk de symboliek van de dierenriemgraden waarop de planeten stonden volgens de Mandala van Rudhyar, omdat deze Mandala nu eenmaal de hoogst mogelijke potentie weergeeft voor mensen die bewust het spirituele pad lopen.
En dat begon al goed. Jupiter, die op de Ascendant zou staan tijdens de eclips, stond op de graad van de Ware Discipel - ook van een vulkaanuitbarsting, maar daar hebben we niets van gemerkt-)
Kathleen, (die er vrijdag nog niet was) kreeg de Jupiter graad alvast toebedeeld. Saturnus die in het tiende huis stond stond op de graad van de Ascendant van HP Blavatsky en handelde over de wijsheid van het Ware Noorden. Omdat niemand natuurlijk op de Saturnus graad wilde zitten heb ik Saturnus maar gedaan-)) Maar oh wat was ik me bewust van de Taak die we hadden, de Verplichting bijna aan de kosmos om dit ritueel te doen, om mee te werken aan de energie van de goede wil op de Aarde, en oh, wat maakte ik me zorgen (lees zorgjes, want het viel ook nog wel mee), en hoe Saturnus-achtig ook weer op het lagere niveau, over het lawaai wat we gingen maken met de trommels, zo midden in de nacht, en dat met slechts twee buren (die we lichtelijk voorbereid hadden ) in de verre omtrek-))
 
Elisabetha kreeg de Maan toebedeeld, de Symbolische Strijd tussen Zwaarden en Fakkels, de eeuwige strijd van de mens tussen het ego en de ziel, en ik geloof wel dat ze daar wat van gemerkt heeft tijdens het hele weekend. Later vertelde ze dat zij zich het meest onrustig (de Maan) had gevoeld tijdens de meditatie zelf.
Mars die op de graad van het Streven naar Verlichting stond, werd aan Aukje toebedeeld, die later voor het vuurtje zou zorgen tijdens de ceremonie, dus dat paste weer erg goed.
Na enige overweging koos Deirdre voor Cheiron, omdat deze graad ook handelde over het zorgen voor de gezondheid van de volgende generatie (en het afzien van onwezenlijke zaken). Deirdre was heel instrumenteel in de Ceremonie en heeft als een ware brugfunctie tussen de twee werelden gefungeerd, waarbij ze zelf de trillingen van de kosmos bijna niet kon houden-)
Mignon kreeg de graad van de Zon toebedeeld, een vrouw, bewust van het Christuskind dat ze bij zich draagt (of iets in die richting).
 

De avond werd laat, de ochtend ook. Kathleen kwam binnen net toen we op waren.

Na een ontbijt, lees brunch, hebben we het medicijnwiel uitgezet. We hebben stokjes geplant op de 6 punten van de ster en er papiertjes aangehangen, welke planeten dat waren. Deirdre maakte een smudgevleugel, dat is een vleugel van vogelveren waarmee je de rook van salie om een persoon heen kunt waaieren ter reiniging vlak voor een ceremonie. Ze gebruikte DMS borduurgaren van na de oorlog die ze gekregen had en een natuurzeem die ze in stukjes had geknipt om de vleugel een handvat te geven. De anderen gingen naar het strandje (drooggelopen ven) en sprokkelden hout voor het vuurtje.
 
 
Na een heel ontspannen ochtend, en helft van de middag waarbij ik nog een kort verhaal heb gehouden over de eclips (zoals ook op de Harmonic Concordance pagina op de site) hebben we aan het eind van de middag een heel krachtige ceremonie gedaan met gebedslapjes te maken. Wat daar gebeurde was ongelooflijk. We kregen allemaal een meter van het DMS borduurgaren (het leek net een naaikransje te worden maar dan anders;-) en knipten een stukje stof. Er was ook een schaaltje met kruiden (munt, lavendel en salie) gemengd met tabak als offerkruid en terwijl we in het lapje wat offerkruiden deden focuste ieder van ons zich op een gebed voor iemand, of voor iets , maakte er een pakje van en hield het tegen het hart met een innerlijk gebed, bracht het daarna naar boven om te offeren aan de Hemel en daarna naar de grond om hetzelfde te doen voor Moeder Aarde en knoopte daarna het pakje aan de draad.
 
Zo maakten we een stuk of 6 a 8 pakjes met goede wensen voor diegene of diegene of dingen in het algemeen die aan de draad hingen. De gezamenlijke bezigheid met elk individuele intenties was zo ongelooflijk krachtig dat de energie ons door merg en been ging om het zo maar te noemen. Het was een heel bijzonder uur. Toen we klaren waren hingen we de draad met pakjes om onze hals. Daar hing al wat trouwens, want eerder hadden we elkaar hier en daar maar zo cadeautjes gegeven. Zo is mijn Sunlodge nou versierd met een werkelijk schitterende Dreamcatcher en aan het midden van het plafond hangt een prachtige koperen ketting met een aantal zespuntige sterren en belletjes er aan, die Mignon speciaal voor de gelegenheid had gekocht in Encinitas, bij de Self Realization Fellowship afgelopen zomer. En ik was vorige week speciaal naar Isolde getogen voor de Native American chokers, die we nu ook allemaal omhadden of oorbellen in. Naarmate de dag vorderde deden we steeds meer kleurrijike sjaals en omslagdoeken om, op het laatst zagen we er uit als een prachtig stel vrouwen met lappen en dingen om..-)
 

De Maan vertoonde zich al in volle glorie en flakkerde door de bomen zelfs oranje Zonne -erupties uit -- hm, oranje zonne-erupties? Daar moesten we meer van weten, dus wij met zijn allen de hei op om dat te bekijken Maar toen we aankwamen schoof de bewolking voor de Maan. Men had de hele avond bewolking voorspeld maar een aantal van ons hadden krachtige gebeden of meditaties gedaan voor een onbewolkte nacht en dat is later ook precies zo uitgekomen, het leek s avonds wel of het weer steeds zachter werd..
Aukje en Kathleen maakten een overheerlijk maaltje met bietjes en daarna, het zal een uur of 8 geweest zijn gingen een aantal van ons eerst een drie kwartier bijslapen om de hele nacht nog vol te kunnen houden-)


Daarna kregen we een Mandala-schilderles van Aukje. We schilderden wat mandala's (of denneappels met glitterverf),en brachten hier en daar ook onze edelstenen in gereedheid.

Mayo, de hond van Mignon kreeg nog een trommelconcert van Joyce en zat er helemaal gebiologeerd bij.

Om 12 uur wandelden een aantal van ons eens naar het Medicijnwiel, het lag er werkelijk prachtig en heilig bij, vredig en helemaal voorbereid in dat volle Maanlicht.
 
 

En opeens, het zal half een geweest zijn, zagen Deirdre en ik die buiten stonden tabak te offeren aan de Goden, een zwart vlekje voor de Maan en schrokken ons een hoedje van hoe het er uit zag, we waren voorbereid op een prachtige roze Maan , zoals het een verduisterde Maan betaamt, maar niet op een echt zwarte duistere vlek op de Maan-))
Later zou de Maan tijdens het vol worden van de eclips trouwens ook heel mooi roze worden. We vroegen ons af Welke Belangrijke Persoon er eigenlijk nu zou zijn overgegaan naar de andere kant (ik had smiddags iets uitgelegd van hoe het komt dat tijdens eclipsen , vooral zonsverduisteringen overigens, maar ook Maansverduisteringen) mensen ook makkelijker de passage maken en sterven). 

Het zag er bijna uit alsof het sneller zou gaan dan we dachten, met die Maansverduistering, dus opeens na een heel ontspannen weekend waar iedereen de tijd had, kregen we haast. We gingen naar het medicijnwiel en staken het vuurtje aan. We zijn zeker een uurtje bezig geweest in het medicijnwiel met de Smudge Ceremonie. Deirdre smudgte iedereen en Elisabetha sloeg de trommel rond ieder van ons. De diepe klanken van de trommel maakten allerlei energieen in ons los, en virbreerden overal door heen. Er kwam een vallende ster in zicht. (Althans Mignon nam die waar) . Elisabetha zong ook nog wat Siberisch sjamanistische liederen of klanken, diepe keelklanken zijn dat, en na die ceremonie nam ieder zijn plaats in.
We creeerden vervolgens eerst een lichtvortex. Dicht om het vuurtje gezeten hielden we elkaars handen vast in een kring en stuurden energie naar links en ontvingen van rechts een daarna omgekeerd. Toen begon het echt te stromen. En met elke inademing maakten we de intentie van liefde sterker. Toen die energiestroom op gang was gekomen en naar de hemel en de aarde was gericht lieten we elkaars handen los, de energievortex draaide nu vanzelf. We mediteerden en Kathleen en Deirdre creeerden een Merkaba Licht schip. Of zo iets.
Toen ze daarmee begonnen werd de energie helemaal sterk, ook al was ik Saturnus, en wil ik NOOIT meer op een Saturnus plek zitten in zo'n ritueel (bah, al die verantwoordelijkheid-)))), had ik het gevoel dat ik opsteeg... Om 2 uur hoorden we opeens uit het Westen, een Tibetaanse Hoorn en spontaan zongen we OM mee...
Maar het was nog niet zover, het was pas om 2.10 uur dat de Maan volledig verduisterd was. Op dat moment hebben we met zijn allen een minuut of 10-15 lang OM gezongen, en het was overweldigend. Die vibratie van OM die zich verbond met groepen en mensen over de hele wereld op datzelfde moment, was werkelijk prachtig, schitterend gewoon.
Niemand van ons had het koud. Pas na de ceremonie kregen we het koud. Tijdens de meditatie zelf had ieder van ons het gevoel alsof we op een zomeravond bij elkaar om het houtvuurtje zaten! Omdat ik Saturnus speelde en op de Tijd lette (natuurlijk), besloot ik met het besef dat we eigenlijk gewoon GEWERKT hadden (hoe mooi ook), en bedankte iedereen met nog een energie cirkel waarbij we elkaars handen vasthielden.
Mijn persoonlijke invalshoek met deze Harmonic Concordance was het "herstel"van het energie grid tussen Mensen van Goede Wil overal op de wereld, en ik kon aanvankelijk niet waarnemen of de sterke energie die we ervoeren nu van ons zelf uitkwam of dat we in verbinding waren, maar tijdens het OM zingen, kreeg ik zelf het gevoel dat ieder van ons die individueel meedeed op de aarde, met zijn eigen dingen bezig was, maar dat de geestelijke wereld het kontakt gelegd had en dat het kontakt er was, er was wel degelijk een subtiel netwerk van verbondenheid gerepareerd.
Subtiel? zei Deirdre, die de aanwezigheid van Amma zelf gevoeld had, (en de hele nacht daarna droomde van het Om Namaya Shivaja zingen om haar heen...) ik trilde zowat mijn lijf uit, zei ze;-)) Maar ja, zij zat ook op de Cheiron plaats... Mignon, die op de plek van de Zon zat, heeft overduidelijk de hele wereld in resonantie gevoeld met haar Vissen Ascendant. Er was trouwens nog iets merkwaardigs. De hele week is ze haar stem al kwijt, en nu vandaag ook nog, maar tijdens het OM chanten was haar OM het helderst en sterkst en krachtigst van allemaal, ze had opeens haar stem helemaal terug in bewuste overgave aan het OM zelf.
 

We maakten daarna snel wat warme soep dat we bij het vuurtje binnen opaten en gingen daarna naar bed. We hebben een ongelooflijk gevoel van kracht en energie gehad dit weekend ,en iedereen was dankbaar voor het weekend, de Sunlodge is ook wel de ideale plaats voor dergelijke dingen, maar we hebben natuurlijk ook enorm gelachen,
groetjes van de Heyoka's!!

 

Van 10eke:
Hoi Joyce,
Ik heb genoten van je verhaal en kreeg her en der echt de rillingen over
me heen, voelde helemaal mee.
Wij, Ben, Bas en ik zijn naar het IJsselmeer gereden en hebben daar de
verduistering aanschouwd. Het was, nadat de bewolking weggedreven
was, een schitterende heldere hemel (Ben had ook haar engelen gevraagd de hemel schoon te vegen) en we hebben genoten van het schouwspel. Wij hebben 5 vallende sterren gezien.
We hadden een soort kinderlijk gevoel van oudejaarsavond.
Stenen en kristallen hebben we het maanlicht laten opnemen en deze zijn met de energie van de eclips weer in staat om het huis te voorzien van schone vibraties.
Het was koud, maar met een vuurtje en wat warms en champagne op
het moment suprème zijn we warm gebleven en met het beeld van de
prachtige bruinrode verduisterde Maan nog op het netvlies zijn we
huiswaarts gegaan. Een beleving die ik niet had willen missen.


Ingeborg:
Omdat ik de verduistering ook graag wilde 'voelen', was ik naar het strand gegaan, dat was echter een verkeerde keuze. Er was weliswaar helemaal niemand maar de zee gooide de golven zo hard op het strand (het was vloed), dat het geluid alles overstemde, zo ook mijn concentratie. Het was enorm
koud en donker - voor het eerst vond ik de (snel oprukkende) zee wat griezelig. De verduistering heb ik goed kunnen zien, had ook nog een verrekijker meegenomen, maar beleefd heb ik het allerminst.

 
Van Riet: 
Beste allen,
Ik wil ook mijn steentje bijdragen aan de nachtelijke eclipsverhalen....
Ik ben gaan slapen op 23 u, want was doodmoe en wou helder deze meditatie ingaan... We hadden de wekker gezet om 1 u....Toen was dede verduistering  al ver gevorderd en ik dacht, het gaat veel vroeger zijn dan dat ze gezegd hebben... maar dat was niet zo...:-)
Loe en ik zijn beneden in de keuken gaan zitten...Daar was het goed donker, want de straatverlichting was zeer hinderlijk. We zijn tot 3:45  blijven kijken, voelen en mediteren...
Ik vond het een fantastische ...maar ook  pijnlijke ervaring...zowel op
emotioneel, als op fysiek, als op zielsniveau.
Op het moment van de verduistering voelde ik me IN-TRIESTIG EN
VERDRIETIG...Nadien wist ik dat het een  gevoel van "afgescheidenheid"  was, van "de" mensen (mezelf incluis  natuurlijk) met "de bron".... Dat gebeurde allemaal tijdens "het verduisteren"...
Later, toen de zon terug een ietsepietsje licht liet schijnen op de maan,
voelde ik een heel intens gevoel van warmte en dankbaarheid...gemengd en/of afgewisseld met het intriest gevoel van bij het begin ...Alsof ik me er nu meer of anders van bewust was en ik deze polen in mijn hart kon verenigen en helen.. ....
Al de symbolen en verbanden in mijn horoscoop kwamen plots heel helder en duidelijk voor mijn ogen, terwijl ik naar de sterren keek...Ik begon er een licht in te zien, een eenheid in te voelen ...
Het mooie was, dat Loe bijna dezelfde inzichtelijke ervaringen had gehad
 Hij had een zeer sterke eenheid gevoeld tussen yin en yang (gebruikte zelfs dezelfde termen),een gevoel waarvan hij wist, dat hij het steeds opnieuw zou kunnen oproepen... en wat hij  aan anderen zou en wou proberen doorgeven...
Een geschenk van deze nachtelijke kosmische verbinding, gesterkt door dekracht van zovelen????? Want de verbondenheid met "alle anderen" was heel intens...Op een bepaald moment voelde ik me precies "gedragen", alsof ik mijn stoel niet meer voelde...Toen zwol mijn hart zo hevig, dat ik dacht...Zo sterven ,vind ik helemaal niet erg...:-))
Ik voelde me geluk - zalig en niet meer arm - zalig....
 
Hoi Mensen,
Na al de ontboezemingen op de lijst dacht ik ook om maar eens mijn relaas te doen..
Heimelijk had ik natuurlijk graag in België geweest, daar bij dat hutje op
de heide lijkt het toch al snel als of je contact kunt maken met de natuur
en weer één kunt worden met moedertje aarde.. Het heeft dan ook iets
vanzelfsprekends om daar met zes vrouwen in een medicijnwiel een ritueel met drums en smudges te houden..
Dat is hier in een betonnen woonwijk in Arnhem-zuid wat minder voor de hand liggend. Manmoedig heb ik me tegen de slaap verzet, maar zo tegen tweeen hoefde het voor mij niet meer zo nodig en ik besloot lekker in m'n warme bed te blijven.. Janneke was naar de voorkant van het huis gelopen en stond met haar neus tegen het raam gedrukt naar de zuidelijke hemel te kijken.. We zijn er nog steeds niet uit of ze nu de maansverduistering heeft gezien of dat het raam voor haar neus besloeg..
Maar goed.. het ging over mijn ervaring en niet over die van Janneke...
Onder die laag van Uranische Boogschuter vernis die ik aan de buitenkant toon blijf ik aan de binnenkant een hypersensitief Kreeftje. Daarnaast kost het mij vrij weinig moeite om mij terug te trekken uit het lichamelijke naar de wat ijlere sferen.
 
Ik ging en dus maar eens goed voor liggen en dacht bij mezelf, ik stel me er op in en als het komt, dan zal ik dat zeker voelen.. zo niet, dan
niet... zo nuchter ben ik ook nog wel... Ik zakte wat weg in een lichte
sluimer en probeerde "te voelen" wat er gebeurde...
Nu heb ik normaal gesproken al niet zo'n best gevoel voor tijd... Saturnus is nu eenmaal niet m'n sterkste kant... maar als je zo ligt te doezelen lijkt een minuut een uur en een uur een seconde.. Met m'n heer ascendant in Ram is ook geduld niet m'n sterkste kant en toen het naar mijn gevoel allang uren later moest zijn gebeurde het....
 
De energie leek zich te verdichten alsof de lege ruimte in de kamer zich
vulde.. De hamsters beneden die even tevoren nog driftig in vollemaans tred in hun radje tekeer gingen vielen stil... M'n hart chakra barstte open met een ongekende kracht, als het niet zo'n negatieve associatie teweeg bracht zou ik bijna zeggen dat het voelde als braken, niet te stoppen en een gevoel van enorme opluchting dat het eruit was.. In die enorme waterval van energie die uit me stroomde steeg ik op in een groep met cirkels die uit mijn hart ontstonden. Deze cirkels waren voornamelijk roze met groenige schakeringen en dansten om elkaar heen, gingen verbanden aan met elkaar, vormden figuren en vormden uiteindelijk een ingewikkeld cirkelvormig patroon. Aan de bovenkant schoof als een soort van balustrade een cirkel naar buiten. In mijn toestand van gewichtloze fladder-geest zweefde ik wat rond deze constructie en toen ik vanaf een afstand op de balustrade kon
kijken zag ik een cirkel van tientallen mensen op het platform staan, ze
waren uitgedost als de leden van een gospel koor en ik had ook het idee dat ze zongen.. Er ging een enorme kracht en vreugde uit van deze mensen die mij enorm ontroerde, er wordt over ons gewaakt realiseerde ik mijzelf..
Weer terug in mijn bed stroomde nog eventjes heel bewust die enorme
vloedgolf van energie uit mijn borst naar buiten, ik voelde duidelijk hoe
op verschillende plaatsen in mijn lijf chakra's gloeiden, maar ook dat ze
om en om vrij dof waren en dat een echte doorstroming niet zou lukken..... Ik viel in slaap...
De volgende dag was die enorme stroom verdwenen, al had ik wel het gevoel dat er iets was veranderd in mij, dat kanaal zou nooit meer helemaal sluiten. 
Groet,
Jan. 
 

Van Jelly:
Net als Deirdre ging ik als voorbereiding op de Maansverduistering naar
Amma. Dit was niet bewust gepland, begin september had ik al het plan
opgevat nogmaals naar Amma af te reizen. Pas later had ik door dat het HET bewuste weekend was. Geheel open met de intentie de Kosmos te volgen, ben iker naar toe gegaan. En alles stroomde..... dat doet het toch al gauw bijmij, maar het was opvallend zoals alles vloeide. Even na twaalf uur kwam ik 's middags aan in de grote hal van Maaspoort. Gertien zou er al zijn en zou te herkennen zijn aan een fuchsia-roze omslagdoek. Die felle kleur had ik wel nodig, want het was al weer afgeladen van de mensen. Het mooie is, dat je daar dus helemaal niets van merkt: jong en oud van allerhande nationaliteiten beweegt zich in een grote sporthal met tribunes die is omgetoverd tot een tempel en alles en iedereen is doordrenkt van een immense rust. En wie het niet is, wordt het vanzelf... Op het moment dat ik bijna achter Gertien stond, draaide ze zich om. "Nu moest ik toch wel komen, wilde ik nog in aanmerking komen voor de darshan-ticket die ze voor mij gereserveerd had". We konden vrijwel meteen doorlopen en hebben samen de
darshan (omhelzing) van Amma ondergaan.

Het was een hartverwarmende ervaring. Zowel Gertien (die er vorig jaar ook voor het eerst was geweest) als ik hadden het gevoel, dat Amma dit jaar meer aanwezig was, maar dat kan natuurlijk ook aan ons gelegen hebben. We konden nu de vorm loslaten, terwijl we vorig jaar (onafhankelijk van elkaar) meer bezig waren met 'hoe gaat dat hier allemaal toe'.
En het stroomde en het stroomde... ik vroeg Gertien zelfs of ze
vloerverwarming in de Maaspoort hadden. Een heerlijke warmte doortrok mijn lichaam en dat bleef de hele dag doorgaan.
 

Aansluitend hebben we eerst een stukje seva gedaan: waterkannen vullen in het restaurant. Hoezo stromen:-)) Liters en liters water getapt en de mensen gingen daardoor beduidend meer drinken!!
Vervolgens hebben we de live muziek onze oren binnen laten stromen: tot het einde van het middagprogramma (ca. half vier) werden er bhajans (een soort mantra's) gezongen. Helemaal doorwarmd moesten we de zaal verlaten om ruimte te maken voor de voorbereiding van de puja (een reiniginsritueel). We hebben twee uur in de frisse buitenlucht staan wachten waar we regelmatig het Om Namah Shivaja lieten klinken. Om de reiniging optimaal te maken, brak juist tijdens dit wachten mijn menstruatie door (mijn lichaam had een daggewacht...).
Het stromen ging door:-)

Om half zes mochten we de zaal weer
in. Dit ging op een hele vloeiende manier in een gigantisch tempo. Ik schat, dat er ruim 5000 mensen bijeen zaten op dat moment. We werden in groepjes van vier bij elkaar gezet zo dat je net kon zitten. Er was zoveel belangstelling, dat zelfs de tribunes voor een deel gevuld raakten.


Alvorens de puja een uur later begon, werd een film getoond van Amma's werk en werd een groot deel van de toespraak die ze vorig jaar in Geneve heeft gehouden aangehaald. Op de site van Amma
https://www.amma-europe.com/europe/dutch/ staat onder het kopje 'laatste updates' haar oproep aan de mensheid (i.h.b. de vrouw) om het vrouwelijke principe te laten ontwaken.

 

Zij benadrukt 'Het ontwaken van Universeel Moederschap', een kwaliteit die te lang veronachtzaamd is, maar die in ieder mens (dus ook de man) aanwezig is. Omdat de vrouw van nature nog het dichtst bij deze kwaliteit staat, roept zij de vrouwen op wakker te worden en de moed op te brengen -tegen alle verdrukking in- hun ware aard te doen ontwaken op de aarde. "Vrouwen zijn de oerkracht en de ware basis van ons bestaan in de wereld. Het is daarom van het allergrootste belang dat vrouwen overal ter wereld alle moeite doen om hun ware natuur te herontdekken, omdat we alleen dan onze wereld kunnen redden", aldus Amma. De wereld roept om liefde, mededogen en geduld.

De puja kon niet helemaal volgens de gangbare manier plaatsvinden, omdat er te veel mensen waren. Het water werd wel gezegend en rondgedeeld. Het uitdrijven van de negativiteit werd niet met open vuur en kampfer gedaan, maar 'alleen' met meditatie, bewegingen en mantra's.
Na de reiniging verscheen Amma opnieuw, nu niet in een wit gewaad, maar als de Goddelijke Moeder. We hebben eerst een versterkend bord eten gehaald en vervolgens hebben we ons achter de muziek geschaard en hebben ons op laten nemen in de bhajans die de hele avond/nacht werden gezongen. Tijdens deze Devi Bhava konden we weer een darshan krijgen. Dit keer hadden we nummer 1500-1550, dat zou betekenen, dat we iets na de Maansverduistering aan de
beurt waren. Maar veel mensen vertrekken na de puja (waar je dus je nummer bij binnenkomst had gekregen), zodat we uiteindelijk juist vlak voor de Maansverduistering aan de beurt waren. Vlak voor twee uur kregen we de darshan (Gertien ging dit keer samen met haar partner, die inmiddels was gearriveerd en aansluitend zijn zij naar huis vertrokken).
 

Na de darshan -die heel indrukwekkend was, maar dat laat ik nu allemaal even buiten beschouwing- ben ik mijn schoenen en jas weer op gaan zoeken, heb gekeken of er nog iets gezamenlijks aan de Maansverduistering werd gedaan, wat niet het geval was en ben toen naar buiten gegaan. Daar stond inmiddels een menigte de Maan aan te zingen met "Om Namah Shivaja". Ik heb er even bij
gestaan, maar had sterk de behoefte het moment van de verduistering in stilte mee te willen maken, enkel Om reciterend in mezelf. Ik heb de rust gezocht en ervoer wat Joyce hierboven beschreef, wat ik nog maar een keer aanhaal, want mooier kan ik het niet zeggen:


"tijdens het OM zingen, kreeg ik zelf het gevoel dat ieder van ons die
individueel meedeed op de aarde, met zijn eigen dingen bezig was, maar dat de geestelijke wereld het kontakt gelegd had en dat het kontakt er was, er was wel degelijk een subtiel netwerk van verbondenheid gerepareerd."


Dankbaar voor alles wat ik mee had mogen maken, reed ik onder een zich steeds meer tonende maan naar huis en toen ik om vier uur thuis was, was er nog een heel klein puntje van de maan verduisterd. Vijf minuten later zag ik vanuit het badkamerraam, dat alles er weer uit zag als tevoren. Uiterlijk was er niets meer zichtbaar van deze innerlijke, verbindende ervaring.....
'Pantha rei'

naar www.astrologie.ws